Af ljóðum og ljóðum

Óhefðbundin ljóð, án stuðla og/eða ríms, vildu sumir e.t.v. meina að væri nokkur ljóður á máli, ef svo má að orði komast. Í ljósi þess, væri þá ekki gráupplagt að kalla hefðbundin ljóð, rímuð, stuðluð og ort undir háttum ljóð, en skipta hins vegar um kyn á orðinu þegar það er notað um óhefðbundin ljóð og hafa það í karlkyni: ljóður! 

Vegna þessa skemmtilega samfalls orðmyndanna (í þolfalli, þágufalli eintölu, og þágufalli fleirtölu), geta skáld sem ekki vilja yrkja hefðbundin ljóð kvaðst hafa ort ljóð — en við unnendur hefðbundinna ljóða getum þá kímt örlítið og sagt: Já, gott hjá þér, og er hann góður? 

Slík skáld eru eftir sem áður ljóðskáld, og við getum fræðst um fegurðina og annað dægilegt í ljóðum þeirra, sem fyrr.