Réttritunarreglur

Er í raun nauðsynlegt að binda stafsetningu niður í fastmótað form? Hvers vegna eru sett af alþingi lög þess efnis að ég megi ekki skrifa „Grítubackahreppur“? Þessi ritháttur er fullt eins skiljanlegur og hinn hefðbundni „Grýtubakkahreppur“. Það er mín skoðun að takmörkun á frelsi til stafsetningar sé bæði forheimskandi og hefti skapandi hugsun. Einnig má benda á það að fólk virðist nota hvert tækifæri til þess að beita þessum reglum ekki, þ.e. í tölvusamskiptum etc. en þegar skrifin eru fyrir skóla eða annað verða allar reglur voða heilagar. Stafsetningarreglur eru heftunartæki skrifræðisins!
En benda skal á að meginmunur er á stafsetningu og málfræði. Stafsetning er birtingarmynd málfræðinnar, en um leið og málfræðinnni er brenglað af ritara fer skilningur lesanda á textanum fljótlega þverrandi og því ber að verja okkar fögru málfræði með kjafti og klóm.
Sem dæmi um muninn á málfræði og stafsetningu eru eftirfarandi setningar:

Lauphei faeddizt í Grítubackahrepp.
Laufeyjar fæddur í Grýtubakkahreppur.

Fyrri setningin er málfræðilega rétt en kolbandvitlaust stafsett, en sú seinni inniheldur enga stafsetningarvillu en er málfræðilega með öllu óskiljanleg. Hvor setningin finnst þér, lesandi góður, skiljanlegri? Að endingu vil ég færa í orð þá sannfæringu mína, að ef stafsetning yrði gerð frjálsari en þeim mun meira hlúð að málfræði, verði almenn málvitund og málskilningur fólks þeim mun meiri.

Þakka þeim, er hlýddu.