Um jafnvægi

Kæru lesendur.
Í árdaga ævi minnar - ég hef verið í kringum tíu ára aldur - þá voru Radíusbræður með skemmtilega einþáttunga í sjónvarpinu. Mér þóttu þeir afar skemmtilegir, sem og yfirleitt öðrum, jafnt eldri sem yngri.
Seinna, þegar ég rifja þessa þætti upp í huganum, þá sé ég ýmislegt meira en bara grín. Í mörgum þáttum þeirra var sannleikurinn reifaður, sem og ótrúlega nýstárlegar hugmyndir, sem við erum jafnvel ekki enn búin að gera okkur grein fyrir.
Einn þessara þátta var í búningi veðmáls eða nokkursonar sýningar á ótrúlegum atburði. Svo að ég tali skýrt, þá fólst það nákvæmlega í því að Steinn Ármann Magnússon lék bókmenntafræðing sem með tali sínu drap hest úr leiðindum.
Náttúrulega var þetta allt saman leikið, og ég held að engin trúi því í raun og veru að bókmenntafræðingur geti drepið hest úr leiðindum. En í þessu felst samt sannleiksvottur. M.ö.o.: bókmenntafræðingar eru landplágur.
Ég hef sjálfur orðið var við starfsemi bókmenntafræðinga. T.d. las ég í Lesbók Morgunblaðsins eitt sinn merka grein um blogg-væðingu Íslendinga. Þar stóð meðal annars speki á borð við „bloggið verður þannig framlenging á taugakerfi mannsins”. Jæja, og þetta er bara eitt dæmi, ég þorði ekki að fara að leita að fleiri dæmum, því að ég óttaðist sálarheill mína. Og allstaðar sjá þessir bókmenntafræðingar tákn og merkingar. Í stað spádóma byggðum á flugi fugla og innyflum nauta, sem voru tákn frá guðunum, eru nú komnir bókmenntafræðingar sem taka ekki mark á öðru en því sem aðrir menn gera. Eða kannski bara sjálfum sér.
Ég segi því: Bókmenntafræðingur gerir heiminn verri.
Hvenær fáum við annars að sjá hópslys bókmenntafræðinga?
Ef þúsund bókmenntafræðingar væru á skipi, sem væri að flytja þá frá ráðstefnu um tráma delfískrar táknhyggju, og skipið lenti á flugfiskatorfu og sykki. Síðasti bókmenntafræðingurinn, með steyttan hnefa á lofti, með munninn hálfan af sjó, öskrar: „Guð refsi Englandi!” Skilaboð, sem aldrei komust á leiðarenda.
Ég sé samt fyrir mér flugslys, þarsem breiðþota með þúsund bókmenntafræðinga innanborðs brotlendir.
Vitanlega, er eitt í því; við yrðum aldrei vör við afleiðingarnar ef flugvélin lenti einmitt á einum skógfræðingi sem væri á labbi í skóginum.
Þannig myndi það jafnast út.