Ljós í myrkrinu

Nú fyrir skemmstu var endurtendruð friðarsúla Yokoar Onoar. Sjái maður hana lýsa þráðbeint upp í himinhvolfið fer ekki hjá því að hugrenningartengsl myndist við aðra ljósasúlu, ljósasúlu sem einungis er tendruð í neyð. Það er ljósasúla sú, er boðar Batman, leðurblökumanninn, til hjálpar íbúum Goþamborgar. En nú ríkir neyð á Íslandi. Gjaldeyrir okkar er verðlítið grey, & samhent lið ábyrgðalausra skemmdarvarga úr röðum stjórnmála- & fjárglæframanna keppist við að ljúga því að okkur að best sé að standa saman & firra alla prókúruhafa ábyrgð.

En ljósasúla Yokoar boðar ekki Batman á vettvang. Þótt það væri ekki slæmur kostur, því Bruce Wayne er auðmaður sjálfur & þekkir því til athafna slíkra, & ætti því að vera hægur leikur honum að lúskra á þeim.

Boðskapur Johns Lennons, þess sem friðarsúlan kallar til, var hinsvegar sá, að eignir & annar vermir af skammgóða taginu væru þunnur þrettándi. Þeim, sem nú sligast undir neyzlulánum í erlendri mynt geta huggað sig við það, að þeirra trú hefur tapað gildi sínu, þeirra von um skjótfenginn sívaxandi gróða hefur gufað upp & þeirra byrði er ekki meiri en svo, að þurfa að standa skil á reikningum sínum, & þeirra sem þeim sögðu að ekki væri nokkur áhætta í því fólgin, að þiggja fé á erlendu láni, endurfjármagna íbúðalánið og kaupa eiturspúandi auðvaldsjeppa fyrir afganginn.

Þeim sem ekki tóku þátt í kauphlaupinu er huggun í því, að þeirra byrði er ekki meiri en svo, að þurfa að greiða reikninga þeirra, sem ábyrgð bera á reikningnum. Þeirra trú er hin sama sem fyrr.

En mikið væri það nú gott, ef John Lennon myndi anza kalli kastarans í Viðey, & kæmi skuldurum þessa lanz til bjargar á næsta gjalddaga.