Sagan af Arnasi Matthæusi

Þegar dr. Bjartur Snær kom loks í stjórnarráðið hitti hann þar fyrir fjárbónda einn, sem kallaðist Arnas Matthæus, og var hann doktor að nafnbót. Hafði hann forframast við bændaskólann á Hvanneyri. Arnas þessi var ósnotur maður og því settur í verk þau er lítt þóktu sæmandi velliðnum mönnum, svo sem fjárlagagerð, ættmennaráðningar og útlensku. Þókti Bjarti Snæ þetta miður þar eð Arnas var þingmaður síns kjördæmis.
Sér til málsbóta hafði Arnas þó það, að ágætt uppsláttarrit átti hann í sínum fórum. Í riti þesu fann hann svör við öllum þeim ráðgátum sem upp komi í hans erfiða starfi; það hét Tidsskrift for Veternærievidenskap. Sóttist Bjartur Snær mjög eftir þessu riti. En á þeim buxunum var Arnas Matthæus ekki, og sat hann á öllum 138 árgöngum ritsins sem ormur á gulli. Það var ekki fyrr en Bjartur Snær bauð honum hið pólitíska barómet í skiptum, að hann lét til leiðast.
Eftir viðskipti sín við Arnas þennan urðu Bjarti Snæ minnisstæð varnaðarorð föður síns, að læknirarnir í höfuðstaðnum væru víðsjárverðir, þeir reyndu sífellt að fá mann til að kjósa sig í hreppsnefnd. En þennan dag komst Bjartur Snær að því að hrossalæknirarnir væru hálfu verri; þeir reyndu að véla mann til að kjósa sig í landsnefnd.
Af Arnasi er það að segja að mikið sá hann eftir skiptunum sem hann gerði við Bjart Snæ. Kvöld eitt stóð hann og horfði út um gluggann á fundarsal landsnefndarinnar. Fyrir utan var aragrúi fólks og fór það mikinn og hreytti óvinsamlegum orðum að Arnasi. Víst var það vegna einhverrar ráðningarinnar, hugsaði hann. Því næst gekk hann að veggnum hvar hann hafði hengt horngrýtis barómetið. Hafði það ekki gert neitt annað en að falla frá því honum áskotnaðist það.